Dziennikarska Sztuka

To była niezwykła dziewczyna. Kochała zwierzęta i uwielbiała marzyć. Kiedy biegała po lesie jej brązowe, długie włosy falowały na wietrze. Bose stopy stąpały po miękkiej trawie, a wokół było czuć zapach kwitnącego bzu. A Wszechświat miał dla niej plan, którego przez wiele lat nie dostrzegała, aż do momentu pewnego spotkania... - Co Pan robi w moim lesie? - Zapytała dziewczyna, patrząc na zielono ubranego mężczyznę, z burzą jasnych loków na głowie. - Nie wiedziałem, że ten gaj należy do kogoś .  Przychodzę tutaj odprawiać rytuały. W tamtym miejscu... - wskazał palcem -  znajduje się ogromny kamienny krąg. Idealny do praktykowania magii żywiołów i dostrzegania alchemii wokół nas.   - Odpowiedział, podchodząc bliżej dziewczyny. A ona patrzyła ze zdziwieniem na obcego mężczyznę, który opowiadał dziwne, ale znajome rzeczy.  - Nigdy tutaj Pana przedtem nie widziałam - Oparła ze zdziwionym głosem. - Ahh, panienko! Bo ja tutaj głównie podczas esbatu przychodzę. Dzisiaj w nocy również jest p

Wiele osób, które spotykam zadaje mi to pytanie, a ja nie umiem na nie w pełni odpowiedzieć. Po prostu to czuje! Czuję pasję i miłość do dziennikarstwa. Lubię to robić i nie wyobrażam sobie zajmować się czymś kompletnie innym. Co chwile do głowy wpadają mi pomysły na kolejne artykuły, reportaże, a także na to jak pokazać ludziom pewne istotne elementy naszego życia. W szczególności lubię wywiady. Mogę dzięki nim poznać bliżej drugiego człowieka, a także dowiedzieć się o jego pasjach i radości z życia. Jestem bardzo pozytywną osobą i zawsze powtarzam, że wszystko jest możliwe, a niemożliwe potrzebuje więcej czasu by stać się możliwe. Tym cytatem nawet nie dawno zainspirowałam mojego znajomego ze studiów. To niesamowite uczucie inspirować innych ludzi, a także tworzyć z nimi materiały dziennikarskie. Nie przekonuje was do dziennikarstwa, a do odnalezienia w sobie co WY tak naprawdę lubicie robić. Życie nie polega na ciągłym przetrwaniu z tygodnia na tydzień! Trzeba mieć radość z tego co

W ostatnim czasie za naszą wschodnią granicą trwa walka Dawida z Goliatem. Niepozorna Ukraina każdego dnia walczy o swoją wolność, pomimo tego, że posiadają dużo mniejszy zasób zbrojeniowy, to ich zapał to obrony swojego kraju jest nieoceniony. Ponad 20 lat temu doszło do uwolnienia rosyjskiego Barabasza, czyli wyboru Puntina na prezydenta Rosji. W ostatnim czasie kraje europejskie takie jak Niemcy, Portugalia, Bośnia i Hercegowina, Węgry, Serbia umyły ręce od toczącej się wojny. Największą pomoc okazuje Polska - nasz piękny kraj, który nie sprzeda swojej i swoich braci wolności za jakieś judaszowe srebrniki, które zostały wykorzystane przeciwko Rzeczpospolitej w 1939 roku. Wtedy nasz kraj został zostawiony i zdradzony przez państwa, z którymi podpisaliśmy wiele paktów pokojowych a także zapewniających nam pomoc podczas wojny. My Polacy wiemy jak to jest zostać samemu podczas ataku zbrojeniowego, może dlatego z wielkim sercem pomagamy swoim braciom Ukraińcom. Mam nadzieję, że Putin tra